De niet gewenste keizersnede. Na een fijne thuisbevalling had ik een geplande keizersnede totaal niet verwacht. Na een voorspoedige zwangerschap had ik rond de 34 weken een controle afspraak bij de verloskundige. Ze voelde op de baby goed lag, maar kon het niet met zekerheid zeggen. Ze maakte een echo. Hij lag in een stuit en stuurde mij door naar het ziekenhuis.
Eerst gingen we nog op wintersport, voor de zekerheid nam ik de maxicosi en wat kleertjes mee. Gelukkig ging alles goed en had ik de hoop dat de baby spontaan was gedraaid. Rond de 35 weken had ik een afspraak in het ziekenhuis, als alle controles goed zijn, gaan ze proberen hem te draaien. Maar helaas mijn bloeddruk was veelste hoog en er was te weinig vruchtwater om te draaien. Het risico wordt dan te groot voor de baby.
Mijn bloeddruk was niet meer te dempen. Waarschijnlijk door alle commotie en teleurstelling (dat ik geen thuisbevalling zou krijgen) blijf hij bij elke controle torenhoog. Ik weet nog goed dat ik een controle afspraak had in het ziekenhuis en ik meteen naar boven werd gestuurd. Ik was zelf met de auto gekomen maar mocht niet meer lopen. Met de rolstoel werd ik naar boven gebracht. Enkele uren later zakte hij gelukkig wel weer iets maar blijf te hoog om naar huis te mogen. Ik bleef in het ziekenhuis tot de bevalling spontaan zou beginnen. Ik wilde graag een stuitbevalling proberen.
Ik merkte al dat de artsen hier niet echt achter stonden. Maar ik bleef aangeven wat mijn wensen waren. Na bijna twee weken in het ziekenhuis was er nog weinig verandert. Ik kreeg geen zwangerschapsvergiftigings verschijnselen mijn bloeddruk was hoog maar stabiel. Voor mijn gevoel waren de artsen het wachten ( en het bezet houden van een bed) wel een beetje zat. Ineens waren ze van mening dat de baby het wat zwaarder kreeg. Het vruchtwater was bijna op en dit kon allemaal ernstige gevolgen hebben voor de baby
Ze stelde een geplande keizersnede voor. Ze hadden ons laten schrikken en natuurlijk willen we een gezond kindje op de wereld zetten. Moest ik mijn wens van een vaginale bevalling aan de kant zetten?
Als het echt zo slecht ging met de conditie van de baby hoefden wij er niet lang over na te denken. Plan de keizersnede maar in! Op 22 april om 16:35 u is Tygo geboren.
Die dag was ik vanaf 08:00 u al nuchter, zodat er ruimte was zou ik worden opgehaald. Door een grote stroomstorting was er chaos op de OK’s en ben ik pas laat in de middag opgehaald. Ik vond het vreselijk, ik was misselijk en volledig op. De keizersnede ging snel, en ik weet nog dat ik het gevoel had dat ik weg viel. Mijn bloeddruk daalde heel snel. De anesthesist zetten het bed wat hoger en ik kreeg wat medicatie. Ik voelde me meteen weer wat beter. Voor ik het wist hielden ze onze zoon boven het doek.
Tygo werd nagekeken en ik werd zorgvuldig dichtgemaakt. Daarna werd ik naar de uitslaapkamer gebracht. Tygo lag gelukkig bij mij. Door de wisseling van de dienst hadden wij het gevoel dat ze ons waren vergeten. Ik zat nog aan allerlei snoeren en infusen en had nog geen gevoel in mijn buik en benen.
Ik vond het wel belangrijk dat Tygo zo snel mogelijk na de operatie zou worden aangelegd maar er kwam niemand even bij ons kijken. Dus heeft mijn man het OK hemp los weten te krijgen en Tygo aangelegd. Hij dronk meteen goed!
Na 2 dagen mocht ik naar huis. Na al die weken was dit erg fijn. Ik had mijn dochter gemist en zij mij ook. Hierdoor was ze erg aanhankelijk en wilde niks van de kraamverzorgster weten. Met het gevolg dat ik zelf veelste snel weer uit bed was. Op dag 5 werd ik weer opgenomen met een baarmoederontsteking want ik kreeg koorts. Gelukkig mocht ik met medicijnen gauw naar huis. Er kwam een andere kraamverzorgster en zij was een topper. Ik nam mijn rust en bleef een week in bed!